Australische wateragamen zijn reptielen die je in een terrarium houdt. Door hun waterminnende levenswijze en lichaamsgrootte is het houden van deze diersoort duur en niet evident, en zijn kennis van de behoeften van het dier en technische kennis van terraria zeer belangrijk. Deze wateragamen hebben een robuuste gezondheid en zijn niet zo nerveus dan sommige andere wateragamesoorten, maar het zijn zeker geen knuffeldieren. Bedenk waarom je een Australische wateragame als huisdier wilt en of het dier aan die verwachtingen kan voldoen.
De volgende vragen helpen je over de aankoop van een Australische wateragame na te denken:
- Australische wateragamen kunnen 15 jaar of ouder worden, kan je er gedurende deze periode voor zorgen?
- Begrijp je dat het geen knuffeldier is, en dat de dieren niet wensen te worden aangeraakt?
- Heb je de ruimte voor het grote verblijf?
- Begrijp je dat je de dieren moet voeren met levende insecten en je dagelijks veel schoonmaakwerk hebt?
- Heb je de tijd om dagelijks/driemaal per week het voer voor te bereiden?
- Is er iemand die de Australische wateragame kan verzorgen als je op vakantie gaat?
- Heb je ongeveer 103 euro per maand per wateragame over voor de voeding en verzorging?
Een Australische wateragame koop je bij een kweker, een dierenwinkel of een gespecialiseerd opvangcentrum. Ga bij meerdere kwekers kijken voor je een wateragame koopt. Zo kan je direct zien wat er allemaal komt kijken bij het houden van het dier. Kies een verkoper bij wie de dieren er gezond uitzien, het terrarium en water proper zijn, alle dieren vers water hebben, er voldoende schuilplekken zijn en de dieren voldoende ruimte hebben. Als je bij een erkende kweker koopt, dan is de consumentenwetgeving van toepassing en heb je een wettelijke garantie op de gezondheid van de dieren.
Vergewis je ervan dat je een agamesoort koopt die je in Vlaanderen als huisdier mag houden. Er zijn namelijk 515 soorten agamen gekend waarvan er in Vlaanderen 19 soorten als huisdier mogen worden gehouden (meer info: Positieve lijst reptielen (96.55 KB) "pdf").
Wees kritisch en durf vragen te stellen. Als koper ben je verantwoordelijk voor een goede keuze. Koop enkel een dier dat mag worden verhandeld. Koop geen zwakke of zieke dieren, want zo hou je foutieve handel in stand. Kijk goed of de dieren geen verwondingen of vervormingen hebben. Als je verwaarloosde dieren opmerkt, dan kan je dit melden bij de Dienst Dierenwelzijn op het Meldpunt verwaarloosde of mishandelde dieren.
Voordat je de wateragame mee naar huis neemt, moet het terrarium in orde zijn, zodat het warm is en klaar voor de komst van het dier. Voorkom agressie bij het introduceren van een nieuw dier in een bestaande groep door de kennismaking geleidelijk en correct te laten verlopen of door enkel een groep dieren uit hetzelfde nest (enkel vrouwelijke dieren) te kopen. Na de aankoop moet het dier enkele weken wennen aan de nieuwe situatie. Geef het dier die rust, want dit is een stresserende periode. Nadat het dier goed eet, kan je toenadering zoeken.
De aankoopprijs van een Australische wateragame varieert van 15 tot 250 euro, afhankelijk van de leeftijd en eventueel ondersoort.
De aankoop van een terrarium en het meeste toebehoren is een eenmalige investering. Richtprijzen kan je hier vinden.
Maandelijks kost een Australische wateragame je ongeveer 103 euro voor levend voer, voedingssupplementen, bodembedekking, elektriciteit en water. Als het dier ziek wordt of je wil kweken, kunnen de kosten hoog oplopen.
Wat kost een Australische wateragame jaarlijks?
Jaarlijkse kosten | Bedrag |
---|---|
Bodembedekker | 150 euro |
Uv-lampen | 60 euro |
Warmtelampen | 20 euro |
Voerkosten, mineralen- en vitaminepoeder | 500 euro |
Elektriciteit en water | 500 euro |
Totaal | 1230 euro |
De afmetingen van een aquaterrarium voor twee wateragamen moet minimaal 180 x 80 x 120 cm (lengte x breedte x hoogte) zijn. Voor een volwassen wateragame kan een verblijf nooit groot genoeg zijn, dus voorzie een verblijf dat in de lengte minstens driemaal en in de breedte minstens tweemaal de totale lengte van het dier (inclusief de staart) is en waarvan de afmetingen dus minimaal 300 x 200 x 100 cm (lengte x breedte x hoogte) zijn.
Voorzie een achterwand in het terrarium en maak de linker- en rechterzijde eveneens ondoorzichtig, dan voelt het dier zich beschut en veilig. Wateragamen staan erom bekend dat ze erg nerveus zijn als alle zijden van het terrarium open zijn en dat ze zich verwonden door hun neus herhaaldelijk tegen de zijden van het verblijf te wrijven. Dit gedrag wordt ook waargenomen als het verblijf te klein is of niet aangepast aan de behoeftes van het dier, bv. als het te weinig schuilplaatsen heeft, of wanneer het dier tracht te ontsnappen aan een dominante soortgenoot.
Een Australische wateragame heeft behoefte aan een continue toevoer van frisse lucht, maar vermijd tocht. Door een roostertje in het terrarium kan er in een klein terrarium genoeg ventilatie zijn, maar voor een groot terrarium kan soms extra mechanische ventilatie nodig zijn om overmatige vochtigheid te voorkomen. De ruiten mogen in de voormiddag vochtig zijn, maar moeten in de loop van de dag opdrogen. Een goed sluitende overkapping voorkomt dat het dier via de vegetatie of hoger gelegen delen ontsnapt, want deze dieren zijn ware ontsnappingsartiesten. Plaats het terrarium op een stevige ondergrond en op een rustige plaats. Trillingen kunnen voor stress zorgen.
In het aquaterrarium moet per dier aanwezig zijn:
- een groot zwemdeel, in een aquaterrarium of grote watercontainer, zodat het dier zich volledig kan onderdompelen, en ook opstapplekken zodat het dier gemakkelijk uit het water kan komen
- een landgedeelte met een zonneplaats op grote boomstammen en/of rotsen met een uv- en warmtelamp erboven en een koelere plek met rotsen en/of boomstammen
- minstens twee schuilplaatsen, één op een warme en één op een koele plek
- voldoende loop- en graafruimte en enkele lage verhogingen
- een thermometer
- een thermostaat om de temperatuur te regelen
- een hygrometer om een luchtvochtigheid van 40 tot 70% in het terrarium te garanderen
- een drinkbak met proper water
- een verwarmingselement om het water tussen de 20 en 24 °C te houden
- een zeer sterke externe waterfilter want deze dieren zijn grote vervuilers
Buitenverblijf
In landen van Noord-Europa kunnen volwassen (vanaf 3 jaar) Australische wateragamen tijdens de warme zomermaanden in een buitenren gehouden worden. De afmetingen van het buitenverblijf voor twee volwassen wateragamen moet minimaal 300 x 200 x 100 cm (lengte x breedte x hoogte) bedragen. Ook een buitenverblijf kan nooit groot genoeg zijn, en als meerdere dieren samen worden gehouden, moet daarmee zeker rekening worden gehouden. In dat geval is het ook belangrijk om veel schuilplaatsen en ontwijkmogelijkheden te voorzien.
Aan het buitenverblijf zijn enkele basisvoorwaarden verbonden. Doorgaans is een zonnig en tochtvrij buitenverblijf een belangrijke voorwaarde. Kies hiervoor een stuk tuin georiënteerd op het zuiden zodat het dier maximaal gebruik kan maken van het zonlicht, in het bijzonder van de ochtendzon, en voorzie in dat stuk een groot watergedeelte zodat het dier zich volledig kan onderdompelen. Het watergedeelte moet minimaal 100 x 50 x 30 cm (lengte x breedte x diepte) bedragen, maar groter is beter. In het buitenverblijf is het ook essentieel om een ondergrondse en altijd droge plek te voorzien en bijkomend voldoende schuilplekken in de schaduw zodat de dieren zich kunnen beschermen tegen weersextremen (koude of warme temperaturen). Voorzie bijkomend klimgelegenheden met boomstammen en zware takken en/of een grotere rots zodat het dier zijn omgeving kan overzien.
De afsluiting is bij voorkeur van kwalitatief metalen draadgaas, dat vrij is van puntige of scherpe delen zodat het dier zich niet kan verwonden (let op voor hun neus!). De gaten mogen maximaal 12,5 mm2 groot zijn. Een metalen draadgaas over het buitenverblijf beschermt de Australische wateragame tegen rovers zoals wilde dieren, honden, katten en ratten en voorkomt dat het dier ontsnapt. Daarnaast kunnen ze heel goed graven en daarmee moet je bij het plaatsen van de omheining mee rekening houden: om te voorkomen dat ze ontsnappen moet je de omheining minstens 100 cm diep in de grond graven of overwegen om een vloer te plaatsen op 1 meter diepte in het buitenverblijf.
Gezelschap
Een Australische wateragame leeft van nature in grote groepen van meerdere vrouwelijke dieren en jongen en een mannelijk dier dat zijn territorium tegen andere mannelijke agamen verdedigt. Een koppel van twee vrouwelijke dieren of groep dieren (een man + twee vrouwelijke dieren) is mogelijk, mits je voor elk dier een aparte schuilplek in de warme en in de koele zone en zonneplek in een zeer groot terrarium voorziet. Meerdere mannelijke dieren samen worden onderling erg agressief en worden niet samengehouden.
Niettemin moet je bij het samenhouden van meerdere Australische wateragamen het gedrag van elk individu goed observeren: een dier dat zich overmatig terugtrekt en niet goed eet en/of zich verwondt, heeft mogelijk stress en moet permanent in een ander terrarium worden gehuisvest. Sluit vooraf andere (medische) oorzaken uit en laat het dier nakijken door een dierenarts met ervaring met reptielen. Een nieuwe wateragame hou je best eerst in quarantaine om daarna, op neutraal terrein zoals een ander terrarium, te introduceren in de groep. Zomaar een nieuw dier in een bestaande groep zetten, is helemaal geen goed idee en leidt tot instabiliteit en agressie in de groep.
Bodembedekking & inrichting van het binnenverblijf
Als bodembedekker is een diepe laag zacht turfmolm geschikt. Omdat Australische wateragamen een hol in de bodem graven, voorzie je een voldoende diepe laag van 10 tot 20 cm bodembedekker. De dieren durven weleens het substraat oppikken wanneer ze een prooi vangen, dus gebruik geen fijne bodembedekkers zoals zand of houtschaafsel of -krullen. Voorzie bijkomend een plek met losse, vochtige bodembedekker (diepte minimaal 30 cm) voor de vrouwelijke wateragamen in het verblijf, want ook zonder de aanwezigheid van mannelijke dieren kunnen ze de behoefte hebben om eieren te leggen, de eieren zijn dan wel steriel. Daarnaast helpen ruwe materialen zoals drijfhout of kurkschors het dier bij het vervellen.
Voor het landdeel (40%) hebben Australische wateragamen de voorkeur voor een verblijf met veel vloerruimte, graafmogelijkheden en lage zitplekken zoals takken boven het water. Ze zijn van nature bodembewoners maar houden ook van kleine verhogingen om de omgeving te overzien en te rusten en te zonnen. Besteed aandacht aan zonneplekken met lage platte rotsen en boomstammen. Met een horizontaal geplaatst stuk hout of platte steen onder de warmte- en lichtbron kan het dier zelf bepalen hoe dicht het bij de lampen zit. Voorzie voor elk dier in het verblijf een zonneplek. Hou er rekening mee dat de elementen in het verblijf het gewicht van de volwassen wateragame moeten kunnen dragen.
Besteed bovendien veel aandacht aan schuilplekken in de koelere en warme delen van het verblijf, want deze zijn essentieel voor de wateragame. Voor de inrichting kunnen een grote bloempot of kartonnen doos gebruikt worden, maar in de reptielenhandel zijn ook speciaal ontworpen holle boomstammen te koop. Maak de schuilplekken groot genoeg zodat de wateragame er helemaal in past, en maak ze regelmatig proper. Jonge dieren hebben veel van deze vochtige schuilplekken nodig. Zet zware elementen altijd direct op de bodem van het terrarium, nooit op de bodembedekking. Zo voorkom je dat ze gaan kantelen als het dier ze ondergraaft, en belet je dat het gewond raakt.
Australische wateragamen moeten daarnaast over een groot waterdeel (60% van de totale oppervlakte) kunnen beschikken. Dit kan voorzien worden in het waterdichte aquaterrarium of met een grote watercontainer. Het is van vitaal belang dat de dieren gemakkelijk uit het water kunnen komen om verdrinking te voorkomen! Als je een plateau en lage opstapmogelijkheden van boomstammen of rotsen voorziet net boven het water, kunnen (jong)volwassen dieren gemakkelijk op het droge klimmen. Een verfrolbak is ideaal voor zeer jonge wateragamen.
Temperatuur
Voor de Australische wateragame moet de temperatuur in het verblijf ‘s nachts minimaal boven 20 °C blijven, ideaal is dit 20 tot 22 °C en overdag mag die oplopen tot 20 à 25 °C in de koude delen van het verblijf en in de warme delen tot 25 à 30 °C. Met een tijdklok kan je de temperatuur ’s nachts aanpassen. Op de lokale zonneplaats moet de temperatuur oplopen tot 40 °C. Een thermometer in het verblijf is noodzakelijk, zodat je de minimum- en maximumtemperatuur goed kan opvolgen. Om oververhitting te voorkomen plaats je het binnenverblijf nooit volledig in direct zonlicht.
Waterbad en -temperatuur en luchtvochtigheid
Het waterdeel moet in een aquaterrarium 60% bedragen of anders moet je een grote en gemakkelijk te reinigen watercontainer, of een waterbad, voorzien die permanent in de warme zone van het terrarium staat. Voor de maat van het waterbad is de vuistregel dat de lengte van het bad 3/4e van de totale lengte (inclusief de staart) van het grootste dier moet bedragen, maar groter is altijd beter. Het water moet diep genoeg zijn, zodat het dier zich volledig kan onderdompelen en bij voorkeur ook kan zwemmen. Voorzie diverse lage opstapmogelijkheden, zodat het dier gemakkelijk uit het water kan komen.
De Australische wateragame ontlast vaak in het water, reinig daarom het bad dagelijks en vul het met proper water of installeer een sterke externe waterfilter. Hevel dan wekelijks 1/4de van het water af en vul het bad opnieuw met proper water. Plaats een thermostaat om een watertemperatuur van 15 tot 24 °C aan te houden.
Voor de Australische wateragame die van nature in een relatief droge omgeving leeft, moet de luchtvochtigheid tussen 40 tot 70% blijven. Een te hoge luchtvochtigheid kan infecties in de hand werken, en met een hygrometer kan je de luchtvochtigheid controleren. Jonge dieren hebben veel koele en vochtige schuilplekken nodig in het terrarium.
Uv- en warmtelamp
Een Australische wateragame is vooral actief tijdens de dag en besteedt veel tijd aan zonnebaden. Daarom is een sterke uv-lamp onmisbaar voor de gezondheid van het dier. Met name uv-B-licht is cruciaal voor de aanmaak van vitamine D3 en voor deze diersoort moet de lamp minstens 5% uv-B-, maar bij voorkeur 10% uv-B-licht bevatten. In grote verblijven is het aangeraden om twee uv-lampen te voorzien, een lamp met hoge uv-B-straling en een andere full-spectrumlamp met lage dosis uv-licht.
De uv-lamp (en warmtelamp) moet, afhankelijk van het type lamp, van op 20 tot 30 cm rechtstreeks op de lokale zonneplaats van het dier schijnen. De afstand is echter mede afhankelijk van het type lamp en de wattage, volg dus steeds de aanwijzingen uit de bijsluiter. Ideaal zijn er meerdere niveaus onder de lamp, of voorzie je een lange horizontaal geplaatste platte steen of boomstam, zodat het dier dichter of verder van de lamp kan gaan zitten.
Om te weten of er voldoende uv-licht is, kan je een uv-spectrummeter gebruiken of de uv-lamp tijdig vervangen zoals is voorgeschreven in de bijsluiter. Glas en plastic houden uv-straling tegen. Terrariums met roosters laten wel uv-licht door van de lamp die erboven geplaatst wordt of van het zonlicht. Een rooster wordt ook gebruikt omdat het dier dan niet bij de lamp kan komen en zich niet kan verbranden. Voorzie daarnaast ook een grote warmtelamp.
Het belangrijkste is dat het dier zich niet rechtstreeks of onrechtstreeks kan verbranden: er moet absoluut vermeden worden dat de wateragame aan een warmte- of lichtelement kan komen. Daarom worden lampen best in een afzonderlijk compartiment van het terrarium geplaatst, bijvoorbeeld door een rooster aan te brengen tussen de leefruimte en het lampgedeelte. Voorzie daarnaast zeker schuilplekken op een warme én koele plaats waar de agame beschutting kan vinden voor het licht en/of warmte.
Dagelijks lichtritme en seizoenen
Australische wateragamen hebben dagelijks 12 uren licht en 12 uren duisternis nodig. Met timers op alle licht- en warmtebronnen kan je dit automatisch regelen. Als je niet wil kweken, hoef je geen seizoenen na te bootsen.
In natuurlijke omstandigheden houden Australische wateragamen een winterslaap wanneer de temperatuur in hun natuurlijk leefmilieu sterk daalt. Als je wilt kweken in gevangenschap, dan is het aangeraden om deze omstandigheden na te bootsen, in andere omstandigheden niet. Het is belangrijk dat het dier in optimale conditie is alvorens het in winterslaap gaat en dat het minstens 2 jaar oud is, want jonge dieren van 1 jaar oud hebben onvoldoende reserves.
Het inleiden van de winterslaap is een delicaat proces waarvoor je vooraf beter het advies vraagt van kenners van de diersoort, van een dierenarts met kennis van reptielen of van de handelaar waarvan je de dieren hebt gekocht. Er mag namelijk geen onverteerd voedsel in het lichaam achterblijven (gaat rotten) en nadien moeten de temperatuur en lichturen geleidelijk worden verminderd.
Verrijking
Door nieuwe prikkels te geven stimuleer je het dier en doorbreek je zijn dagelijkse routine. Verrijking kan bijvoorbeeld bestaan uit variatie in bodembedekkers, klimmogelijkheden of schuilmogelijkheden. Maak slim gebruik van de beschikbare ruimte om het verblijf complexer te maken. Voorzie bijvoorbeeld beklimbare en toegankelijke plekken op verschillende hoogtes of herschik de hout- en rotspartijen.
Door het voedsel op een andere manier aan te bieden stimuleer je het voedselzoekgedrag. Verstop bijvoorbeeld meelwormen in de holte van een rots of boomstam. Ook vliegende insecten kunnen dienen als voedselverrijking.
Als het dier een goed verblijf heeft, zal het zich beter ontwikkelen en actiever zijn. Verdiep je in de kenmerken van zijn natuurlijke omgeving om nog meer tegemoet te komen aan de behoeften en interesses van je dier. Let goed op wat het dier prettig vindt, want ieder dier is uniek. Het is een goed teken als het onderzoekend en nieuwsgierig is. Kijk dagelijks naar het dier om zijn gedrag en behoeftes te leren kennen. Een passief dier dat weinig gebruik maakt van de ruimte, is mogelijk ziek of geeft aan dat de omgeving niet goed voldoet of te koud is. Naar manieren zoeken om het leven van je dier te verrijken is leuk, zowel voor mens als dier!
Jonge Australische wateragamen zijn strikt insectivoor en eten dus enkel dierlijk voedsel. Volwassen dieren eten vooral insecten, maar ook plantaardig voedsel en zijn dus omnivoor. Probeer een volwassen dier zo gevarieerd mogelijk te voeren met grote levende insecten en wormen zoals volwassen krekels, sprinkhanen en dubia’s en moriowormen. Ze lusten ook regenwormen en een pinky (haarloze babymuis) mag af en toe mogen gegeven worden. Meelwormen mogen beperkt en vooral als voedselverrijking worden gegeven. Het is belangrijk dat de insecten vooraf op zijn minst 24 uur zijn gevoerd met diverse groene bladgroenten en kruiden, andere groenten en fruit. Dola’s kunnen hard bijten. Om dit vermijden knijp je de kop van de dola fijn met een pincet of je houdt het dier bij de kop vast met een pincet en voert hem zo aan de wateragame.
Wat voer je een Australische wateragame?
Altijd | Met mate voeren | Niet voeren |
---|---|---|
Jonge dieren: 100% dierlijk: levende insecten zoals sprinkhanen, krekels, motten... | Vette insecten zoals meelwormen, wasmotlarven | Champignons, mais, wortels, bloemkool (alle kolen), broccoli, spinazie, (ijsberg)sla, bonen, avocado |
Vanaf de leeftijd van 1 jaar: dierlijk en plantaardig voer: levende insecten zoals sprinkhanen, krekels, motten... | Bladgroenten en kruiden: paardenbloemen, klaver... | Koriander |
Zacht stukje fruit: framboos, mango, banaan... | Citrusvruchten | |
Pinky | Chocolade, brood... |
Dagelijks
- Verwijder de uitwerpselen
- Verwijder voederresten van fruit, groenten (jongvolwassen en volwassen dieren), dierlijk voer en dode insecten en overlevende insecten of voorzie voedsel voor de levende insecten
- Geef vers voer, elke 3 dagen voor een volwassen dier, en kijk hoeveel er gegeten is
- Reinig het waterbad en vul met proper water
- Vervang vuile of te natte bodembedekking, vooral rond het waterbad
- Bekijk of de wateragame er gezond uitziet en zich normaal gedraagt, bekijk de groepsdynamiek
- Controleer de temperatuur, de luchtvochtigheid en de werking van de uv- en warmtelamp en hygrometer (en eventueel de filter)
- Reinig de drinkbak en vul met proper water
Minstens één keer per week
- Reinig de schuilplekken, takken en rotsen met een vochtige hete doek
- Gebruik waar nodig nieuwe propere bodembedekking
- Bij gebruik van een waterfilter: hevel 1/4de van het water af en vul bij met proper water
Een paar maal per jaar
- Reinig het terrarium volledig
- Plaats het dier hiervoor in een tijdelijk onderkomen
- Verwijder alle attributen en de bodembedekking
- Reinig en ontsmet het terrarium en de attributen grondig met een oplossing van koud water en 10% javel (100 ml/1 liter water). Spoel goed na met zuiver water om javelresten te verwijderen. Laat alles goed drogen en voeg nieuw substraat toe
- Controleer de uv-lampen en vervang ze indien nodig
Kijk voor de aankoop van een dier uit naar een dierenarts die ervaring heeft met reptielen. Een gezonde Australische wateragame heeft:
- een egale huid met een heldere kleur;
- een goed gevulde buik;
- heldere ogen;
- een schone neus.
Afwijkingen in gedrag, uitwerpselen, ademhaling of verkleuringen kunnen op ziektes wijzen. Contacteer bij twijfel altijd een dierenarts. De Australische wateragame staat bekend als een reptiel en wateragamesoort met een robuuste gezondheid. Ze zijn ook niet zo vatbaar voor parasieten als sommige andere wateragamesoorten.
De meest voorkomende gezondheidsproblemen bij Australische wateragame zijn:
• Metabolic Bone Disease (MBD)
Symptomen: vertraagde groei, vergroeiingen, zwakke botten en verdikte gewrichten, vaak aan het kaakgewricht, verlamming, incontinentie of constipatie .
MBD komt voor bij zowel dieren in de groei als bij volwassen dieren. Bij dieren in de groei wordt het ook wel rachitis genoemd. Het ontstaat door een tekort aan uv-B-straling, die nodig is voor een goede opname van calcium. Calciumrijke voeding en goede uv-B-lampen zijn absoluut noodzakelijk om de aandoening te voorkomen.
• Dystocia bij vrouwelijke dieren (legnood)
Symptomen: onrustig gedrag, zoeken naar een geschikte nestplek, niet eten, een verdikking ter hoogte van het achterlichaam. In een later stadium: verlamming, spiertrillingen en aanvallen.
Vrouwelijke wateragamen blijven reproductief actief, zelfs zonder de aanwezigheid van een mannelijk dier, zodat er zich problemen met de eileg kunnen zich voordoen bij vrouwelijke dieren. Contacteer onmiddellijk de dierenarts bij tekenen van onrust bij vrouwelijke dieren. Een permanente legplaats in het terrarium van een vrouwelijk dier is aangeraden, want ook zonder paring kan ze behoefte hebben om eieren te leggen. De eieren zijn dan wel steriel.
• Luchtwegenklachten
Symptomen: lusteloosheid, onrustige of snelle ademhaling, reutelende, knetterende geluiden, geopende bek, niet eten, vermageren, slijmen in de bek of neus.
De Australische wateragame is gevoelig voor luchtwegenklachten, dit kan veroorzaakt worden door slechte huisvestingscondities (tocht, te hoge luchtvochtigheid...). Corrigeer deze en ga naar de dierenarts.
• Constipatie
Symptomen: weinig of geen mest, weinig eetlust, lusteloos.
Verkeerde voeding, een te koude omgeving of te weinig vochtopname kunnen constipatie veroorzaken. Een lauwwarm waterbad kan de spijsvertering weer op gang te brengen.
• Inwendige parasieten bv. wormen, flagellanten, coccidia
Symptomen: lusteloosheid, verminderde eetlust veranderingen in de ontlasting, die soms donkerder of bloederig kan zijn.
De symptomen zijn niet altijd duidelijk en beperken zich vaak tot algehele lusteloosheid en conditievermindering. Laat halfjaarlijks een mestonderzoek uitvoeren en steeds bij twijfel. Raadpleeg je dierenarts voor geschikte anti-parasitaire middelen.
• Uitwendige parasieten bv. bloedzuigende mijten en schimmels
Symptomen: jeuk, irritatie, abcessen en soms verkleuring van de huid, vlekken vaak bij de ogen, onder de kin, op de hals en op de poten, gewrichten en staart.
Bekijk goed de tenen en oogranden. Contacteer steeds je dierenarts voor een correcte diagnose en behandeling.
• Verwondingen
Zorg voor correcte huisvesting en materialen, want het dier verwondt zich gemakkelijk aan de neus.
• Onvolledig vervellen
Symptomen: vervellingen zijn onvolledig of duren lang, vaak vernauwing van de huid aan de tenen, nagels, oogleden en bek.
Een lauwwarm waterbad kan uitkomst bieden, want dit weekt de oude huid los. Trek nooit zelf de vervellingsresten los en raadpleeg indien nodig een dierenarts voor een diagnose van een onderliggende oorzaak zoals vitamine A-tekort, parasieten, slechte voeding, te droge lucht...
• Afwijkend gedrag of agressief gedrag
Symptomen: stereotiep gedrag, vluchtgedrag zoals wegrennen of duwen en krabben aan de wanden, veel bewegen of juist extreem weinig bewegen, apathie. Mogelijk wordt het dier door hormonale veranderingen in het paarseizoen overactief. In andere gevallen heeft het dier last van stress. Stress kost energie en hierdoor zoekt het dier mogelijk langduriger de warmte op. Laat medische oorzaken uitsluiten door je dierenarts. Verbeter de omgeving en voorkom stress.